HOE HET GEBEURDE
Vanaf hier verlaten we voor de duur van een half hoofdstuk de zogenaamde werkelijkheid. We worden opgescheept met het humeur van drie narrige tussenpersonen: engelen. Tevens zal er een traditionele Griekse rei (van ratten) optreden, zoals dat hoort in een tragedie.
Die tussenpersonen bestaan overigens niet. In het echt geloof ik niet in engelen en de enige tussenpersonen die ik erken, hebben gedaanten tussen man en vrouw in.
In dit stripverhaal berust elke overeenkomst tussen de engelen en werkelijk bestaand hebbende personen en/of nog bestaande personen op een misverstand. Ik heb de engelen even getekend om door dit hoofdstuk te raken. Al te veel werkelijkheid is schadelijk voor mens en dier.
De tussenpersonen zijn machteloos als mensen. Op één kunstje na.
Ze kunnen de tijd ongeveer twintig minuten tegenhouden. (Dat is precies zo lang als de eeuwigheid duurt.)
Wie dit bedenkelijk vindt en meent dat ik grappen maak ten koste van de eeuwigheid, die moet zich maar eens voorstellen hoe heerlijk het is om nog twintig minuten van niets te weten.
In die tijd kun je slapen, eten, vrijen, lezen – wat je maar wilt. Toch?
